Towarzyszą na co dzień każdej kobiecie. Nosimy je od święta i do pracy, a także po domu. Są ciepłe w zimie, a latem potrafią zdziałać cuda, jeśli idzie o poprawę wyglądu naszych nóg. Rajstopy, bo o nich mowa, już od pięćdziesięciu lat podbijają serce użytkowniczek na całym świecie. Jednak nie zawsze tak było. Współczesne rajstopy to wymysł stosunkowo późny, bo wprawdzie wcześniej noszono pończochy, ale współczesna forma nadana została rajtuzom dopiero w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku.
Pamiętajmy jednak o poprzedniczkach, jakie miały rajstopy, czyli o pończochach. Były one o wiele mniej wygodne w użyciu, niż rajstopy, ponieważ sięgały jedynie do połowy uda. Trzeba je było też w jakiś sposób przymocować do nogi. Początkowo robiły to podwiązki. Najpierw wiązane, potem zapinane, ostatecznie na gumkę.
Pończochy od samego początku swojego istnienia były oznaką ekskluzywności, elementem arystokratycznej garderoby, a także ozdobą dla (!!!)… męskich nóg. Mężczyźni bowiem byli nie tylko pomysłodawcami pończoch, ale i ich pierwszymi użytkownikami. Zaczęli je nosić już w XI wieku, by dopiero w XIX dopuścić do tego przywileju kobiety.
Pończochy męskie z czasów panowania królowej Elżbiety
W przeciągu tych ośmiu stuleci wiele kwestii w modzie i obyczajach uległo zmianie: kobiety odchodziły stopniowo od długich, zakrywających nogi spódnic i, poczynając od odsłonięcia kostek, coraz bardziej eksponowały swoje nogi, stopniowo przejmując zwyczaj noszenia pończoch. Mężczyźni zaczęli nosić spodnie. W XX wieku pończochy i rajstopy stały się domeną kobiet, a współczesność nadała temu elementowi garderoby kobiecej niezwykłego znaczenia: są niemal tak silnym symbolem seksu jak bielizna damska.
Tak naprawdę to chwili pojawienia się pończoch nie da się dokładnie określić, ale na pewno cofnąć należy się co najmniej do czasów panowania królowej Elżbiety.
Edmund Howes w „The annals or general chronicles of England” z 1615 roku zawarł ciekawą historię powstania pończochy zrobionej z jedwabiu. Jest ona raczej ubarwiona historia, gdyż została spisana 50 lat po śmierci osób uczestniczących w tamtych wydarzeniach. Ale zapewne nie odbiega zbyt daleko od rzeczywistości.
W 1560 roku za czasów panowania królowej Elżbiety, pani Montague, zaprezentowała królowej parę czarnych jedwabnych pończoch jako prezent z okazji Nowego Roku. Królowa po kilku dniach wysłała swoją damę dworu do pani Montague, aby zapytać ją czy posiada więcej takich pończoch i czy mogłaby jej takie pończochy otrzymać również w przyszłości. Kobieta odpowiedziała dworce, że sama je robi ręcznie i że wykonuje je tylko dla królowej. Powiedziała również, że chętnie zrobi jeszcze kilka par jeżeli królowa sobie tego życzy.
Królowa w związku z tym zażyczyła sobie, aby zrobiła jej jeszcze trochę tych pończoch ponieważ bardzo je lubi. Stwierdziła, że są niezwykle przyjemne i delikatne w dotyku. Królowa stwierdziła także, że nie zamierza dłużej nosić pończoch zrobionych z materiału. I tak jak plotka niesie; od tego czasu aż do swojej śmierci królowa nosiła tylko i wyłącznie ręcznie robione jedwabne pończochy.
W czasach kiedy królowa Elżbieta wstępowała na tron szydełkowanie było już dobrze znane na Wyspach. W szczególności wyróżniała się wyspa Jersey, która w owych czasach słynęła ze swoich wyrobów pończoszniczych, robionych wtedy z przędzy wełnianej.
Wynalezienie maszyny do robienia pończoch
W roku 1589 William Lee wynalazł maszynę do robienia pończoch. Niestety początki były fatalne. Jakość tych pończoch była tak zła, iż królowa odmówiła mu patentu. Dopiero w roku 1598 William Lee wynalazł maszynę do robienia pończoch z jedwabiu z której także królowa była zadowolona.
Zostało odnotowane, iż 8 lutego 1586 roku królowa Szkocji Małgorzata nosiła parę białych pończoch z wyspy Jersey, na nich nosiła parę błękitnych „skarpet” ze srebrną częścią zwaną w języku angielskim clock. Pomimo, iż takie wełniane pończochy nie były niczym szczególnym w ubiorze z tamtych czasów to okazja nie była byle jaka. Tak ubrana królowa szła bowiem na swoją egzekucję.
Pończochy były bardzo popularnym elementem stroju w tamtych czasach. Zarówno w miastach jak i w rejonach wiejskich organizowano szkoły w których uczono szydełkowania. Pod koniec panowania królowej Elżbiety różnego rodzaju pończochy zrobione z angielskiej wełny były eksportowane do Niemiec, Francji, Włoch, Holandii i Hiszpanii. Od tego czasu wygląd pończoch niewiele się zmienił. Zmieniła się metoda i materiały do robienia pończoch.
Modne kolorowe pończochy damskie i męskie
Do 1730 roku zarówno kobiety jak i mężczyźni nosili pończochy w różnych kolorach, dostosowanym do koloru garderoby.
